نیم نگاهی به سوپر کاپ آلمان و بایرن جدید

نیم نگاهی به سوپر کاپ آلمان و بایرن جدید - چالش های فیلسوف جوان پپ حالا بعد از بهشت بارسلونایی اش در برزخ مونیخیایی گرفتار آمده که به اتکا به همین تعویض می تواند بیانگر فلسفه های ذهنی فیلسوف جوانی باشد که می خواهد دست به آفرینش دیگری بزند

سایت گل-کمدی الهی دانته طی طریقی و سفری ست از دوزخ ، گذر به برزخ و رسیدن به بهشت . دیشب فیلسوف جوان کاتالانی برای جبران نتیجه در خرق عادتی نامنتظره دانته برزیلی را در هیبت دانته آلیگیری برای گذر از دوزخ و ره یافتن بهشت بجای کروس وارد میدان کرد و در پیشانی حمله قرار داد.حرکتی که یادآور مارتینز دل بسکه و راموس مورینیو بود و با ایماژ های قبلی گواردیلایی تفاوت های زیادی داشت اما دانته در برزخ ماند مثل تیمش و مثل مربی اش . پپ حالا بعد از بهشت بارسلونایی اش در برزخ مونیخیایی گرفتار آمده که به اتکا به همین تعویض می تواند بیانگر کلنجارها ، درگیری ها ، دغدغه ها و فلسفه های ذهنی فیلسوف جوانی باشد که می خواهد دست به آفرینش دیگری بزند . شاید برخی فوتبال گران محض از آن بعنوان کودتا در انقلاب فکری مربی جوان یاد کنند جایی که نتیجه شرط بقاست .خوش بینان دگر اندیشی هم احتمالا به آن نام انقلاب در انقلاب خواهند داد.در طرف دیگر ماجرا اگر نظر یوپ هاینکس گلادباخ نشین را راجع به بازی دیشب جویا شوید ، محتملا یک ضرب المثل فارسی را به اذهان متبادر خواهد کرد که بایرن یادآور کلاغی بود که می خواست راه رفتن کبک را یاد بگیرد اما راه رفتن خودش را هم فراموش کرده بود . این جواب همان سوالی بود که همه بی صبرانه در این چند ماه بدنبالش بودند : پپ چه می خواهد به این تیم اضافه کند ؟. از آن فوتبال قلدرانه ، انتقال های سریع بلند طولی و جابجایی های سریع جذاب مدل هاینکسی فصل گذشته خبری نبود جایش را همان پاس های کوتاه به همراه صبر و طمانینه گرفته بود اما همین تیم کنونی را هم باید یک بده بستان دو طرفه بین سر مربی و تیم دانست . پپ همانقدر که بر بایرن تاثیر گذاشته ، از سبک بازی قبلی این تیم هم تاثیر گرفته . نمونه هایی از این تاثیر متقابل : دو گل بایرن نه از عمق که از دو سانتر مدل فیلیپ لامی یکی هلالی شکل و دیگری زمینی به خلاف دیگر سانتر ها بدست آمد. همه سانتر های بلند را دو مدافع میانی دورتموند می زدند . مشابه این گلها را فصل گذشته دیده بودیم. در نیمه اول استفاده از دو کاذب ۱۰. در فاز حمله ماندزوکیج در پست ۱۰ قرار می گرفت و شکیری در پشت و در فاز دفاع ماندزوکیج با توجه به قدرت بدنی و انرژی زیادش از بال چپ تا منتها الیه چپ به بخش دفاعی تیم کمک میکرد و شکیری جایش را در جلو میگرفت . این تاکید پپ بر ۱۰ کاذب سبب شده بود که بازی شکیری در نیمه اول زیاد به چشم بیاید گویی همه تیم در خدمت او ( مسی ) هستند در پست شکیری قرار است ریبری و گوتزه بازی کنند .در نیمه دوم ماندزوکیج کاملا در پست ۱۰ قرار گرفت و شکیری به بال راست در جای روبن که به چپ رفته بود ، مستقر شد که نشان از بکار بستن روشهای آزمون و خطایی است که پپ مشغول انجام آن و پیدا کردن ایده ال های ذهنی خویش است

معضلات پپ

برای تیمی که معماری نوین آن از زمان فن خال و بعدا هاینکس بر اساس سیستم ۴-۲-۳-۱ پایه ریزی شده و در تیم ملی آلمان هم بر همین اساس بازی می کنند ، گذار یکباره به ۴-۱-۴-۱ آسان نیست . در بازی دیشب آشکارا چند بازیکن تیم در این سیستم جا نیافتاده بودند و راحت بازی نمی کردند مثل کروس و مولر .تونی کروس و توماس مولر بازیکنانی هستند که نیاز به فضا و حرکت دارند . کروس تاکنون در سه خط یک نفره ، دو نفره و سه نفره برای بایرن و آلمان بازی کرده ( هافبک تهاجمی ، دفاعی و میانی ) قرار دادن او در یک خط چهار نفره آن هم در قسمت چپ ، آوردن او از یک ویلای دوبلکس در سوئیت بیست و پنج متری ست ایضا مولر.کروس وقتی در نیمه دوم یکی از دو هافبک میانی شد ، از سردرگمی بیرون آمد و بهتر شد. شاید روبن بدلیل بازی فردگرایانه اش از همه راحت تر بود . بایرن فصل گذشته با ۴-۲-۳-۱ ، دو هافبک دفاعی و دو بال قدرتمند توازن قوایی در حمله و دفاع داشت اما در این بازی گویا این بالانس برهم خورده بود.در کنار این ، هیچ تیم طراز اولی در دنیا نیست که از سیستم ۴-۱-۴-۱ بعنوان سیستم پایه و اول خود استفاده کند.بیشتر از آن بعنوان سیستم جایگزین و مبدل استفاده می کنند مثل آرسنال ونگر . این ریسکی تابو شکنی بود که حالا پپ دست به آن زده و باید نتیجه اش را در چند ماه آینده دید که موفق خواهد شد و یا اینکه او را دوباره به سمت ۴-۳-۳ و ۴-۲-۳-۱ سوق خواهد داد اما همین تیم هم اگر بر اساس تفکرات پپ بخواهد بازی کند ، کمبود هایی دارد . مالکیت توپ گواردیلایی در مقابل مدل تیم هایی مانند دورتموند که از روش های انفجاری و غافلگیر کننده در زمان بازیابی توپ ، رفتن از مساحت کوچک به بزرگ ، فضاهای بسته به خالی و استفاده از دالانهای حریف بهره می برد و در آن استاد هستند ، به مدافعان میانی و هافبک دفاعی با استارت ها و سرعت بالایی نیاز دارد کاری را که ماسکرانو و بوسکتس برای پپ در بارسا انجام میدادند . در بازی دیشب ، بایرن با اینکه مالکیت توپ بالایی داشت اما چندین بار دورتموندی ها با پرس ها و بازگیری سریع توپ ، در ضد حملات مونیخی ها را بسیار آزار دادند .سه گل آنها بر اثر اشتباهات فن بویتن بدست آمد . شاید آمدن دانته وضعیت آنها را بهتر کند اگرچه نیاز آنها به یک مدافع با سرعت بالا محسوس است . تیاگو ریزه میزه لاماسیایی هم ایده ال پست هافبک دفاعی نیست گرچه بیشتر منظور پپ استفاده از پاس های عمق پشت دفاع او بود. خاوی مارتینس هم که از نظر دفاعی بازیکن پر قدرتی است ، هم از نظر سرعت و هم از نظر کار با توپ و بازی سازی نمی تواند بازیکن ایده ال پپ در این سیستم باشد نکته اساسی تیمهای گواردیلا این است که همه یازده نفر باید هنر بازی با توپ را داشته باشند حتی دروازه بان ، به همین دلیل تیمهایش به سمت فزونی تعداد هافبک ها میل می کنند. ضمن اینکه پیزارو سنگین و پا به سن گذاشته نمی تواند بدیل خوبی برای ماندزوکیج باشد . حال باید کمی صبور بود و باید دید گواردیلا در مقام خداوند ساعت ساز و ایده های ناب و الگوریتم های پیچیده با تیمی کاملتر و پرداخته تر در فینال سوپر کاپ اروپا در ۲۴ آگوست در مقابل رقیب کهنه کار و چندین ساله اش -ژوزه مورینیو - در آزمونی که بی شک هیچ کدام نمی خواهند بازنده اش باشند ، چکار خواهد کرد . جایی که ما و گواردیلا احتمالا به پاسخ های مناسبتری برای سوال های ذهنی مان خواهیم رسید